Σχετικά με έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου.

Είναι χαρακτηριστικό που προσωπικά το συναντώ, ή καλύτερα ανακαλύπτω σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους γύρω μου. Και λέω "ανακαλύπτω" επειδή είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα τους το οποίο κρατάνε μέσα τους και το εμφανίζουν αφού σε γνωρίσουν καλά και με κάποιο τρόπο σε νιώσουν "δικό τους άνθρωπο".

Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου: έστω ότι θέλει αυτός να πει αυτό που πιστεύει. Χωρίς ίχνος αξιοκρατικού αισθήματος και με γουρλωμένα μάτια εκθέτει την άποψή του επιδεικτικά, τονίζοντας τις λέξεις με σταθερή, μεσαίας έντασης φωνή. Σου μιλάει με τρόπο, ώστε να σου δώσει να καταλάβεις ότι αν διαφωνήσεις, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τον πείσεις, αλλά και ότι ακράδαντα πιστεύει ότι είσαι λάθος. Δεν θέλει να σου αλλάξει την άποψη, δεν τον ενδιαφέρει καν η δική σου άποψη, αλλά εκείνη τη στιγμή θέλει να σε κάνει να νιώσεις πολύ άσχημα που το είπες αυτό, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να είναι ο ερωτικός σου σύντροφος που σε λατρεύει ή ο καλύτερός του φίλος.

Αν έχω καταλάβει καλά, συνήθως αυτό το κάνουν όταν δεν θέλουν να πιστέψουν την αντίθετη, ή κάποια άλλη άποψη, ή ότι τέλος πάντων τα πράγματα μπορεί να είναι κι αλλιώς. Τα άτομα αυτά είναι συνήθως πολύ φοβητσιάρικα και ανασφαλή, με χαμηλές προσδοκίες από τον εαυτό τους, άσχετα αν πιστεύουν ότι είναι οι καλύτεροι. Επειδή ακριβώς ξέρουν ότι δεν είναι, φοβούνται να προσπαθήσουν για κάτι παραπάνω προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι μια χαρά είναι εκεί που βρίσκονται, τι ψάχνεις παραπάνω, την υγειά μας να' χουμε κ.ο.κ..

Άλλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τέτοιου είδους ανθρώπους είναι ότι ακολουθούν ό,τι τους λέει κάποιο συγκεκριμένο άτομο κατά γράμμα (πολλές φορές το άτομο αυτό είναι κάποιος μη απομυθοποιημένος γονιός) και ότι οι κοινωνικές τους επιλογές (ντύσιμο, εμφάνιση, διασκέδαση, ερωτικός σύντροφος κτλ) επηρεάζονται από τις δήθεν κουλτούρες (πχ αναρχικοί, σημερινοί κομμουνιστές, φασιστικές νεολαίες, πολιτικές-φοιτητικές παρατάξεις). Επίσης, έχουν έντονη την αίσθηση του ανήκειν κάπου. Περνούν ένα μεγάλο μέρος του καιρού τους προσπαθώντας απεγνωσμένα να πείσουν τον εαυτό τους ότι δίκιο έχει το πρόσωπο που τους επηρεάζει, ότι καλά κάνουν ό,τι κάνουν και προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες γιατί δεν κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν. Δεν είναι βλάκες, αλλά ούτε και πρώτα μυαλά.

Χαρακτηρίζονται ακόμα από στενομυαλιά κι από την τάση να μην θέλουν να καταλάβουν το σωστό. Εϊναι κολλημένα άτομα και δήθεν.

Πολλές φορές, μπορεί αυτό το άτομο να μην έχει εκδηλώσει αυτό το χαρακτηριστικό σε σένα. Μπορεί ακόμα να είναι ανώριμο μέσα τους, ή, το πιο συχνό, να το εκδηλώνουν σε κάποιο άλλο πολύ κοντινό τους άτομο. Έχουν την τάση να επισκιάζουν τον συνομιλητή τους και τον άνθρωπο που τους συντροφεύει. Δεν έχουν καταλάβει απόλυτα τι τους βασανίζει (ή, δεν θέλουν), αλλά στο υποσυνείδητο ο βασανιστής υπάρχει και συνεχίζει την δουλειά του, μέχρι να εμφανιστεί κάτι που γίνεται αργότερα κάποια στιγμή στη ζωή τους και έχει ολέθρια πολλές φορές αποτελέσματα, με πρώτο και κύριο να μισήσουν τον άνθρωπο του οποίου τα λεγόμενα ακολουθούσαν κατά γράμμα.

Ο λόγος γίνεται επειδή πραγματικά δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω αυτά τα άτομα. Αντίδραση? Αντιδράς στους λογικούς ανθρώπους γιατί η αντίδραση πρέπει να βασίζεται στην λογική την οποία στερούνται αυτά τα άτομα. Να μαλώσεις? Το θέμα δεν είναι αυτό. Υποτίθεται ότι ενδιαφέρεσαι για το συγκεκριμένο άτομο. Ίσως η ανοχή, αλλά αυτό προϋποθέτει μεγάλη προσπάθεια από μέρους σου και είναι πραγματικά ψυχοφθόρο. Περιμένω τις προτάσεις σας.