Πριν από δύο μέρες παρακολούθησα στην εκπομπή της ΕΤ1 "Η ζωή είναι αλλού" τον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του Harvard Nicholas Christakis, όπου μιλούσε για τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα. Δημοσίευσε πρόσφατα κι ένα βιβλίο όπου τα αναλύει. Ο τίτλος του βιβλίου είναι: Συνδεδεμένοι, η εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων. Επιστημονικό σύγγραμμα εκλαϊκευμένο κατάλληλα, ή στεγνή αμερικανιά? Θα δείξει!

Εντάξει, ωραία, οι Γερμανοί αποφάσισαν να κάνουν ότι είναι να κάνουν. Ο ρόλος μας δεν είναι να προσπαθήσουμε για ακόμη μία φορά να αντισταθούμε σθεναρώς στον κατακτητή, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες. Να δούμε δηλαδή την κατάστασή μας από μία σταθερή θέση, χωρίς πανικό από αυτή την δήθεν κρίση λόγω της οποίας τα' χουν κάνει όλοι απάνω τους. Από αυτό λοιπόν το πλαίσιο να δούμε πως μπορούμε να βγούμε πραγματικά κερδισμένοι. Σίγουρα στην παρούσα φάση δεν έχουμε τύχη. Αν η πόρνη όμως έχει τύχη, αυτή είναι το κασέ της.

ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΠΟΤΕ ΑΣ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ, ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΑΣ ΚΑΨΕΙ ΚΙ ΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ...

Μπορεί το τραγούδι να αναφέρεται στην πιο πρόσφατη ελληνική μοίρα, αλλά είναι το ίδιο ακριβώς έργο. Όπως έκανε η Γερμανική Τράπεζα της Παλαιστίνης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κάτι που οδήγησε στα χειρότερα αποτελέσματα για τη χώρα μας, έτσι και πάλι πάνε να μας βάλουν χέρι, προκειμένου να επανιδρύσουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, κι επομένως στη λεκάνη της Μεσογείου, όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό να γίνει μέσω της χώρας μας. Λες και η Γερμανία από τα ελληνικά τοκοχρεολύσια περιμένει να αντλήσει πόρους.

Και οι δικοί μας, όλοι ψάρωσαν, μα όχι μόνο οι τραγικοί οι πολιτικοί μας, μα και όλος ο κόσμος. Τουλάχιστον επί 1900, ο κόσμος είχε καταλάβει σε μεγάλο βαθμό, αλλά τώρα ούτε κατάλαβε κανείς ότι οι οφειλές του ελληνικού κράτους προς τις γερμανικές τράπεζες (κι επομένως την γερμανική κυβέρνηση) αποτελούν πρόφαση, ώστε να κάνουμε αυτά που θέλουν. Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία, δήθεν λόγω κρίσης. Μάλλον τα πολύ σωστά ανοίγματα από άποψης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας προς ανατολικά κράτη (κυρίως Ρωσία) ανησύχησαν πολλούς κεντροευρωπαίους, αλλά και Αμερικάνους (απλά οι τελευταίοι δεν φαίνονται). Οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν πρότειναν να πουλήσουμε ελληνικά εδάφη για να ξεχρεώσουμε?

Εκτός κι αν το κατάλαβαν οι δικοί μας, και η εφαρμογή της θεωρίας παιγνίων που μάθανε στο London School of Economics υπαγορεύει να συνεχίσουν να "δείχνουν" ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα.

Το πιο άδικο θύμα αυτής της ιστορίας είναι η Αφροδίτη της Μήλου, που τόσο βάρβαρα, άδικα σπιλώθηκε από ένα γερμανικό περιοδικό. Είναι πραγματικά λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι ένα από τα αριστουργήματα της ανθρωπότητας χρησιμοποιήθηκε για τις μικροδιαφορές της. Ποιος βάρβαρος, αλήθεια, είχε μια τέτοια ιδέα?

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί η μουσική να πεθάνει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η μουσική όχι, αλλά παρακμάζουν τα είδη της, τα ρεύματά της. Ακόμα και ρεύματα τα οποία στηρίζονται και έχουν υποστηρικτές, όχι από τον κόσμο και τις δισκογραφικές, αλλά από έναν πολύ πιο θεμελιώδη θεσμό: την παιδεία.

ΔΟΚΙΜΗ