Auf Wiedersehen!!!

Ναι λοιπόν, είναι αλήθεια: τη κάτσαμε. Πραγματικά δηλαδή, θα είναι μία τριετία (για μένα δεκαετία) πολύ δύσκολη. Θα σφιχτούμε στα πάντα. Αλλά το θέμα είναι να βγει αποτέλεσμα: να στερηθούμε, αλλά να μην τα φάνε όλα. Τουλάχιστον να συμμαζευτούν τα δημοσιονομικά μας και να θέσουμε μία καλή βάση προσπάθειας μείωσης του χρέους. Υπολογίζεται ότι στο τέλος της τριετίας θα έχει φτάσει το 140% επί του ΑΕΠ. Σίγουρα θα είναι παραπάνω. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τα χειρότερα όμως δεν είναι αυτά. Ο άνθρωπος συνηθίζει. Το χειρότερο είναι ότι τομείς της οικονομίας όπως παιδεία και έργα υποδομής θα παραμερισθούν. Οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης θα παγώσει. Για την επόμενη τριετία (επιμένω δεκαετία) θα βυθιστούμε σε έναν μεσαίωνα όσον αφορά τα χρήματα, την ψυχολογία και το χειρότερο, την παιδεία. Και τρία χρόνια για τις σημερινές ταχύτητες είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκεί δηλαδή που συζητούσαμε πως θα κάνουμε καλύτερη την παιδεία και την υγεία, τώρα όλες οι προτάσεις θα πρέπει να περιμένουν. Να περιμένουν έναν απεγνωσμένο αγώνα για διόρθωση των δημοσιονομικών της χώρας, κάτι που μόνο βραχυπρόθεσμο στόχο δεν αποτελεί.

Από δω και στο εξής θα πρέπει σαν λαός να προσέξουμε πολύ σε ποιον θα δώσουμε την εξουσία να μας κυβερνάει. Θα είναι ίσως η πιο σημαντική απόφαση, αφού κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον πιθανότατα να γίνουν εκλογές. Κι εκεί δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να κοιτάξουμε τη (φαινομενική) βολή μας. Ή να αφήσουμε την ελληνομάρα μας να μας κυριεύσει!! Πρέπει να φέρουμε στην εξουσία έναν άνθρωπο τεχνοκράτη, έξυπνο, αποφασιστικό και κυρίως, χορτάτο. Που να μην περιμένει από την πολιτική για να βιοποριστεί. Που θα βρεθεί αυτός ο άνθρωπος? Θα αναδειχθεί σίγουρα. Κι ο κόσμος θα τον ακολουθήσει. Ας μη γελιόμαστε, ο ελληνικός λαός γνωρίζει από δύσκολες καταστάσεις. Όπως και τις υπόλοιπες, θα αντιμετωπίσει και αυτή.

Θα δούμε...